میکروسنسورهای سازگار با محیط زیست بوسیله کپسوله سازی یک رشته بسیار ظریف و محکم الکتریکی ساخته شده از منیزیم، دی اکسید سیلیکون و نیترید در پلیمری تجدید پذیر ایجاد می شود. دی اکسید سیلیکون و نیترید در آب با هم سازگار و قابل حل هستند.
پلیمر مورد نظر از نشاسته ذرت و سیب زمینی تولید می شود و ترکیب آن با قوانین مواد غذایی اتحادیه اروپا و ایالات متحده مطابقت دارد. یکی از کاربردهای بالقوه این میکرو سنسورهای دمایی می‌توان به نصب آنها بر روی محصولات غذایی نظیر ماهی اشاره کرد، به طوری که آنها می توانند به طور مداوم تحت نظارت قرار گیرند تا اطمینان حاصل شود که ماهی ها در دمای کافی نگهداری می‌شوند. این امر نیازمند سنسورهایی می‌باشد که برای استفاده در مواد غذایی مناسب هستند و برای سلامت مصرف کننده تهدیدی ندارند. سنسورها همچنین باید به اندازه کافی کوچک، قوی و انعطاف پذیر باشند تا بتوانند در ظروف پر از ماهی یا سایر محصولات غذایی به زنده ماندن ادامه دهند. سنسور تولید شده توسط محققان تنها ۱۶ میکرومتر ضخامت (نازکتر از موی انسان) و فقط چند میلی متر طول دارد و وزن آن بیش از یک میلیگرم نمی‌باشد. سنسور کنونی بسیار نازک است و حتی اگر آن را به طور کامل جمع یا پیچ داده شود همچنان به کار خود ادامه می‌دهد. برای منبع تغذیه، محققان سنسور را به یک میکرو باتری خارجی توسط کابل های فوق العاده نازک و زیست تخریب پذیر روی متصل نمودند. در یک تراشه مشابه (غیر قابل تجزیه) یک ریزپردازنده و یک فرستنده وجود دارد که داده های دمایی را از طریق بلوتوث به یک کامپیوتر خارجی منتقل می کند که باعث می شود دمای محصول را در محدوده ۱۰ تا ۲۰ متر کنترل گردد.
